Realitenin Hissedilmesi

Realitenin Hissedilmesi

Üst Güç’ün İfşası, O’nu Hissetmek ve Onunla Birleşmek

Kabala’nın Bilgeliği ‘’almanın bilgeliği’’ şeklinde adlandırılır, çünkü o Yaratan’ın ifşası

hakkında konuşur – Üst Kuvvet’in ifşasını alma yolu hakkında, O’nu hissetmek

hakkında, O’nu görmek hakkında, ve Onunla birleşmek hakkında.

Biz bu bilgeliğin içinde tutulan bilgiyi, bizler gibi bu dünyada yaşayan ve birden bire bu

dünyadan daha yüce birşey onlara ifşa olmuş insanlar sayesinde alırız. Öyle ki onlar da

bunu gördükleri ve hissettikleri şeyi kaydetmeye başlamışlardır. Hisleri ölçmeye

başlamışlardır, incelemeye ve onlara geri dönmeye. Çok yavaş bir şekilde onların

notları kitaplarda toplanmaya başladı ve bu kitaplar artık Kabala’nın Bilgeliği’nin

temelini kapsamaktadır.

Bizler Kabala çalışmakla meşgul olduğumuz sırada, ‘’Saran Işık’’ denilen özel bir tür

gücü çekiyoruz. O ışığın yardımı ile biz aynı zamanda onlar gibi daha geniş, yüce

gerçekliği görebildiğimiz bir duruma erişebiliriz. Bu gerçeklik bizim kim olduğumuzu

anlamamıza yardım edecektir, nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi anlamamıza da –

ve “hayatımızın amacı nedir?’’ sorusunda bize cevap verecektir.

Ders 1

Kabala’nın Bilgeliği Nedir?

· Neden Kabalistler her birimizin Kabala’nın Bilgeliğini çalışmamızı içtenlikle

isterler?

· Ruh nedir? Nasıl gelişir?

· Bizim dışımızda var olan birşey var mı, yoksa bu sabit bir hayal mi?

· Kabalistler kimdir?

· Kim olduğumuzu bilmemiz nasıl mümkün, nereden geldiğimizi ve nereye

gideceğimizi?

155’inci maddede, Talmud Eser Sefirot (On Işığın Çalışması)’na Giriş kısmının sonlarına

doğru Baal HaSulam (Rav Yehuda Aşlag) şöyle yazmıştır:

‘’...Bu nedenle sormak zorundayız: neden Kabalistler herkesi Kabala’nın Bilgeliğini

çalışmaya mecbur etmiştir? Doğrusu burada önemli birşey var, halka tanıtılmanın

değeri: burada görkemli, paha biçilemez bir çare var...’’

Hangi paha biçilmez çare? Ve o hepimizin bir ruha sahip olduğunu açıklamıştır. Ve bu

ruh hepimizin içinde uyur şekilde bulunmaktadır.

Ruhu uyandırmak ve açmak için, ruhu geliştirmek zorundayız böylece o yukarıdan

gelen Üst Işık’ı içine çekebilir. Ruhun ilerlemesi Üst Işık’ın etkisiyledir. Bugüne kadar

yeterli gelişmememizin sebebi, Üst Işık’ı kendimize çekmemiş olmamızdır.

Şimdi bunu yapmak için hangi yöntemi kullanmalıyız? Çalışırken, özellikle önümüzde

iki saat boyunca Üst Işık’ı çekmek için çabalamalıyız. Bu basit bir şekilde yapılır: neden

çalıştığımızı ve öğrenmemizin amacını unutmayacağız. Bu sadece yazılanı bilmek ve

benim açıkladıklarımı anlamak değildir, ama aynı zamanda onu yaşamak, ona ulaşmak,

ve onun içinizde çalıştığını hissetmektir – çünkü bizim konuştuğumuz tek şey içimizde

ne olduğudur.

Kendimizin dışında var olan tek şey yukarıdan olan Üst Işık, Yaratan; ve bizim hayal

edebileceğimiz herhangi birşey – hepsi, kendisinin içinde.

Manevi dünyalar, bu dünya, aklımıza gelebilecek herşey, hepsi, kendimizin içinde

bulunur, bizim içimizde. Ve eğer bize, kendimizin dışında birşeyler var gibi gelirse, bu

sadece hayaldir. Herkes daha sonra ödüllendirilecek ve üst dünyalardan bu şeyleri

görecektir, öyle ki gerçekten herşeyin insanın içinde bulunduğunu görecektir.

İlk olarak: çalışırken, hepimizin büyük bir grup olduğunu düşünün, aynı biçimde olan

ve özel bir grup. Bizim tek büyük bir arzumuz var, büyük bir kap, biz bunun yardımı ile

büyük manevi Işık’ı çekiyoruz. Ben burada bu oluşumun somutlaşmasını olanaklı

kılmak için bulunuyorum, ben bunu destekliyorum, ben bunu senin için yapıyorum, ve

sen de bir hoşluk, hepimiz için rahat bir atmosfer yaratmak için çabalamalısın.

Yukarı’dan çok büyük bir güç almak üzere olduğumuz bilmek önemli, bu güç bizim

ilerlememize ve maneviyat merdivenine tırmanmamıza yardım edecek. Ondan sonra

bunu hissedecek ve göreceksiniz. Bu en önemlisi.

Ayrıca, belirli bir kitap kullanmayacağım ve size kaynaklarımın ne olduğunu

söyleyeceğim. Ama işin doğrusu, nereden geldiği önemli değil. Benim amacım size

temeli vermek, ve her seferinde kitaplardan farklı kısımlar kullanacağım.

Dersin sonunda muhakkak ki sorular olacak ve herkesin bir cevaba kavuşacağını

umuyorum. Eğer olmazsa, daha sonra cevaplarım, internet aracılığı ile veya bir sonraki

ders sırasında.

Biz, sizlerin bu derslerle öğrendiğiniz bilgiyi nasıl elde ettik?

Biz de bunları, bizim gibi bu dünyada yaşayan ve birden bire bu dünyadan daha yüce

birşey ifşa olmuş insanlardan öğrendik. Onlar duvarların ötesinden görmeye başladılar,

insanların, yaşadıkları yerlerin – mağara içlerinden, çadır içlerinden, belki de

saraylardan. Onlar bu dünyanın dışında birşey görmeye başladılar ve gördükleri ile

hissettikleri her ne olursa olsun bunları yazmaya başladılar.

Bu hissi ölçmeye başladılar, incelemeye ve sürekli olarak analiz etmeye başladılar.

Kısaca söylemek gerekirse, bunun dışında tamamen yeni bir dünya keşfetmeye

başladılar. Yavaşça izlenimlerini kitaplarda topladılar, ve bu kitaplar Kabala’nın

Bilgeliğinin esası haline geldi.

Kabala’nın Bilgeliğine, “Kabala’nın Bilgeliği’’ denmesinin sebebi ise onun Tanrısallığın

ifşasından bahsetmesi. Üst Güç’ün ifşasının nasıl alınacağından ve O’nu nasıl

hissedeceğinden, görüleceğinden, ve O’nunla nasıl birleşeceğinden bahseder. İşte onlar

bunun hakkında yazdılar, ve bize bıraktıkları da bu.

Neden yazdılar? İlk başta başardılar, sonra da yazdılar. Hesapladılar, bütün

tecrübelerini tekrarladılar, ve gerçekten birbirleriyle kitapları aracılığı ile konuştular.

Ancak, onların yazdıkları sadece Üst Dünya’nın hissine ulaşan kişiler tarafından

anlaşılabildi.

Ve onların yazdıkları şeyleri çalışarak, biz Saran Işık’ı alıyoruz. Biz düşünürken ve

Saran Işık’ı kendi üzerimize çekmek ve ondan keyif almak için beklerken, sonrasında

onun da yardımı ile onlar gibi görmeye başlayacağımız, daha büyük ve üst bir

gerçeklik göreceğimiz bir duruma erişebiliriz. Ve ayrıca bu gerçeklik bizim kim

olduğumuzu bilmemize, nereden geldiğimizi ve gelecekte nereye doğru gittiğimizi

bilmemize yardım edecektir.

Yani Kabala’nın Bilgeliğini ve Kabalistler tarafından yazılan kitapları çalışarak, biz iki

etki gözlemleyebiliriz: ilk olarak bir Kabalist kendi bilgisini, okuyabilen ve yazarın

bulunduğu yerlerden geçmiş – yukarı çıkmış, aşağı inmiş, tıpkı kendi gibi – başka bir

Kabaliste aktarır, kısaca söylersek kitaplarda tarif edilen durumların aynılarını

gerçekten yaşamış ve deneyimlemiş kişiye.

Üzerimizdeki ikinci etki ise: şimdilik ondan Saran Işık olarak keyif almamızdır. Onun ne

olduğunu anlamadan, bizi geliştirecek olan ve bizi Kabalistlerle aynı konuma

yükseltecek olan gücü kendimize çekmek için çabalarız.

Bu nedenle, gerçekten özel güçleri, büyük güçleri olan bu çeşit kitaplardan okumak

harcanan emeğe değer. Her ne kadar Kabala hakkında yazılmış çok fazla kitap olsa da,

biz hepsini okumayız (her türlü dilde ve pek çok formda yazmış olan çok sayıda

Kabalist vardır). Ancak, biz özel kitapları alırız, Düzelmenin sonundaki seviyede, çok

yüksek bir basamakta olan kişiler tarafından yazılanları. Üstelik, bu kitaplar özellikle

bizim için yazılmışlardır, Engelin altında olup da onun öteki tarafına geçmek isteyenler

içindir. Neticede, o kitaplardan çok fazla yok: Kutsal Ari’nin kitapları, Ramhal’ın

kitapları (bu yazılanları biz henüz çalışmadık, çünkü o çok özel bir lisan ile yazmıştır, en

azından dış lisan bunun gibi yazılmıştır) ve Baal HaSulam’ın kitapları.

Altıcı His

· Altıncı hisleri ile doğmuş insanlar var mıdır?

· Bir Kabalist ile falcı veya özel ruhsal güçlere sahip insanlar arasındaki fark

nedir?

· Nostradamus ruhani bir insan mıydı?

· Yarının kötü olacağını bilmek mi yoksa, farklı bir “yarın’’ yaratacak gücü

almak mı tercih edilir?

Altıncı hisleri ile beraber doğmuş insanlara ne olur?

Gerçekte, altıncı hisleri ile doğmuş insanlar diye birşey yoktur. Duyarlı, alır insanlar

vardır, bu kişiler doğumdan itibaren saftırlar, örneğin Rusya’daki Boff Lessing. Kendisi

Polonya’dan çok bilinen bir Yahudi’dir, eskiden tiyatrolarda ve her türlü yerde sahne

alırdı. Bir kişinin bütün geleceğini ve bütün geçmişini anlatabilme yeteneği vardı.

Önceden, ne zaman öleceğini gün, zaman vb. olarak öngörmüştü. Bu gerçekler geniş

bir alanda kabul edilmiştir ve tarih genelinde böyle çok sayıda örnek vardır. Ama bu bir

Kabalist olmaktan farklıdır. Hristiyanlarda da Nostradamus gibi kahinler vardır. Ruhsal

(psişik) yetenekler bir kişinin manevi seviyesini göstermez. Bu saflıktan gelir, altıncı

hissi açmadan, ruhun saflığından gelir.

Biz kendimizi sadece duygudan oluşan siyah bir kutu ile karşılaştırabiliriz. Öyleyse bu

beş açıklık ile, ruhlar bu dünyayı hissediyor, ve arıtılmış hale geliyorlar. Ruhun bu

kabuğunun içinde, belirli bir miktarda kabalık var, ve bu çok hassas, çok arıtılmış, biz

ışık sayesinde hissederiz onun çevresindeki bütün ışık, ki buna Saran Işık denir.

Dolayısıyla, bunun olan şeyleri ve olacak şeyleri ileten belirli bir duyarlılığı vardır.

Genelde bu sezişler bu dünyayı aşamazlar. Bu da demek oluyor ki, o size sadece bu

dünyada ne olduğunu ve ne olacağını söyleyebilir. Geleceği tahmin edebilir ve her türlü

enerjiyi veya benzeri şeyleri kullanarak insanlara yardım edebilir – bizim dünyamızda

her türlü teknik vardır. Ama onlar insanları yukarı yükseltmezler, insan oğlu

seviyesinden Yaratan’ın seviyesine. Bir bütün olarak ele alındığında kişiye

verebilecekleri sadece dünyasal, biyolojik varlığı hakkında biraz bilgidir.

Bu hayvanların yarın ne olacağını hissedebilmesine benzer. Onlar doğal fenomenleri,

depremler, kasırgalar ve fırtınalar gibi şeyleri gerçekleşmeden bir kaç gün önceden

tahmin edebilirler. Bu özellik aynı zamanda bizim bedenimizin de içindedir, bazı

insanlar diğerlerinden daha hassastırlar. Örneğin, toprağa yakın yaşayan bir bedevi, bir

şehirliden daha çok doğayı hisseder.

Bizler de bundan bin veya ikibin yıl önce bunu sezebiliyorduk, ama bugün teknolojideki

gelişmeler, bütün teknikler ve bilimsel ilerleme nedeni ile o duyarlılığı kaybetmiş

durumdayız.

Başka kelimelerle söylemek gerekirse, bazı şeyler vardır ki altıncı his ile ilgili

değillerdir. Ben bunlarla ilgili değilim çünkü bana yardım etmiyor. Daha fazla veya daha

az bilsem bile yaşayacağım eninde sonunda öleceğim ve bundan birşey çıkmayacak.

Daha az bilmek daha iyidir derler... o yüzden biz de kendimizi onunla meşgul

etmeyeceğiz. Beş duyunun bu dünyasından daha geniş ve “altıncı his’’ diye adlandırılan

hissi ortaya çıkarmak için, dışarıdan yardıma ihtiyacım var. Soru şu – onu geliştirmeye

başlamak için uyanışın yukarıdan olmasını mı beklemek zorundayım?

Çok güzel bir soru! Ben Yaratan’dan, engelin (Mahsom) altındaki bir seviyeye indim,

kendimi yaşayan bir insan gibi hissettiğim yere. Ben bir kutunun veya beş hisli bir

kabın içinde yaşıyorum. Şimdi neyin meydana gelmesi lazım? Altıncı hissin gelişmesini

başlatacak özel birşeyin birden bire başıma gelmesi mi gerekiyor? Benim gibi yedi

milyar insan var – yürüyen ve konuşan kutular. Herkesin bir “Reshimo’’su var, gelişmek

için bekleyen manevi “gen’’i. Eğer biz yedi milyar insan bağlanırsak, boyut, güç ve

yoğunluk olarak değişiklik gösteren manevi “gen’’lerden birleşmiş bir zincir

oluşturabiliriz.

Bunun devamında da hangi genlerin insanın içinde harekete geçip konuşmaya

başlayacağını belirleyen bir sıra var. Örneğin, siz zaten bugün burada oturuyorsunuz.

Ancak, komşunuz hala elinde birası ile televizyon karşısında oturuyor ve buraya bir

veya iki yıl içinde varacak. Onun içinde konuşması bir süre sonra olacak. Bu neye

bağlı? Bu yukarıdan gelen Işık’ın sürekli büyümesine bağlı. Ayrıca, şu anda orada

oturan dünyadaki bütün insanlar, tıpkı sizin gibi, bu Işık’ları çekiyorlar. Bunu yaparak

bu dünyada bir atmosfer oluşturuyorlar, ki bu atmosfer ile daha çok ve daha çok insan

çekiliyor, ve hissediyor. Sizler şimdiden başkalarının içinde de uyanan bu manevi

genlere imkan veren çevreler oluşturuyorsunuz. Onların zamanı gelmiş olmasa bile,

gene de bugün onlar uyanacaklar, çünkü siz bu dünyanın üzerine ek bir aydınlanma

çekiyorsunuz. Öyleyse sizler – bizim dediğimiz şekilde – zamanı hızlandırıyorsunuz.

Ben saran çevreyi bütün duyularım ile hissediyorum. Altıncı his olmadan bu dünyadaki

bütün zevkleri arzuluyorum. Bu altıncı his, manevi gen, kalpteki nokta veya manevi

ruhun başlangıcı – sadece Manevi Işık’ı hissediyor. Onun istediği bu; o bunun özlemini

çekiyor. Öyleyse sizi şimdi buraya getiren bu arzu, ve siz burada Işık’ın tadını

alacaksınız. Bu aydınlanma ile, arzu yavaşça büyümeye başlayacak, ve daha sonra

biraz daha gelişecek.

Yardımı ile hissettiğiniz bu altıcı his, bu ruh diğer beş duyunuzun toplamından daha

güçlü hale gelmeye başlayıncaya kadar büyür. Bu altıncı hisle hem fikir olduğunuz ve

onunla özdeşleştiğiniz aşamaya geldiğiniz zaman, yalnızca onunla yaşamak

isteyeceksiniz. Bunu başardığınız anda, bütün ruhunuz yukarı çekilir. Ancak, bu

dünyada yaşamaya devam edersiniz bunun tek sebebi ise kişinin fiziksel bedeninin var

olmak zorunda olması ve temel ihtiyaçlarını karşılaması gerekmesidir. Ama bir kere

bütün ruh yukarı yükseldi mi, o anda altıncı kanal sizin için açılmıştır. O andan itibaren

serbest giriş izniniz ve sınırsız duygunuz var. Bunun anlamı kişinin engeli geçtiği veya

engelin o kişi için artık mevcut olmadığıdır.

Ve çalışma aracılığı ile ve çalışma sırasında, sürekli onun hakkında düşünmeliyiz. Ne

çalıştığınız önemli değil. Her türlü şeyi çalışacaksınız, tamamen ona bağlanmak da şart

değil. Dünyaların inşası hakkında öğreneceğiz ve her türlü şey orada yapılacak, ki buna

her zaman konu ile çok ilgili olmayan detaylar da dahil.

Kabalistler bu şeyler hakkında bize yazabilirlerdi, ama bir sebepten dolayı yazmadılar.

Onlar bize yüz binlerce cilt yazabilirlerdi. Aslında, bizde oldukça fazla var: “On

Sefirot’un Kitabı’’nın altı cildi hiç de zayıf değil. Ama Kabalistler neye değindi, ve ne

yaptılar? Onlar bize işaret etti, bize sadece bir çeşit dönüm noktası olacak yerler

hakkında yazdılar, öyle ki bu yerlerde bizim için özel olan Saran Işık’ın kaynakları

birikiyor. Ve işte bu nedenden dolayı onların bizim için yazdıklarını çalışmaya değer.

Aslında birinin ne kadar çok bildiği önemli değil. Siz onların öteki tarafına geçiyorsunuz

ve ondan sonra Işık’ı çekiyorsunuz. Ve eğer gerçekten Işık’ın sizin üzerinize düştüğü

yerlere varma niyeti ile düşünüyorsanız, o zaman – gerçekten – ortak bir

çalışmadasınızdır, ve sonrasında o yardım olarak gelir.

Ve bizi takip ederek, milyarlarcası gelecek.

Engeli geçmiş biri nasıl hisseder?

Bu gerçek bir sorun. Bana gelip şöyle diyenler oldu – “Ben çoktan sonsuzluktayım.

Bunun gibi bir çokları var – bu ciddi bir iş değil.’’ Eğer biri böyle söylerse, böyle

hissediyordur. Bu onun hissi yanlıştır, tamamen başka bir meseledir, ama bunu ona

nasıl ispatlayabilirsiniz? O böyle hissediyor. Bazen öyle insanlara bakmak ve onlara

gerçeği söyleyip söylememem gerektiği konusunda düşünmek zorunda kalıyorum. Öyle

tatlı bir hayal ile yaşamak, oldukça iyi. Ve aslında bununla ilgili şöyle yazar – “körün

önüne bir engel koymayın’’. Anlamı – eğer biri görmüyorsa, onun önüne onu

tökezletecek ve düşmesine neden olacak bir şey koymak yasaklanmıştır. Ama ya eğer

gerçekten yanlış çevrede, çok uzak bir yerde yaşıyorsa... Şimdi, örneğin, ben

Avustralya’ya davet edildim – orada Kabala çalışmak isteyen bazı kişiler vardı. Diyelim

ki orada destek olmadan öyle yaşayan biri vardı, onun hiçbir şeyi yoktu, bizim

kitaplarımız vs. Ben ona cehennemde olduğunu anlatmaya başlamalı mıyım, daha

hiçbir şeyi bilmeye başlamadığını, ve nerede olduğunu bile anlamadığını... bu büyük

bir soru.

Öyleyse gerçekten nasıl bileceğiz? Tıpkı o kişinin yanlış olduğu gibi, ben de yanlış

olabilirim. Ve bunun tam tersi de var – insanlar bana “Ben kimim? Ben neyim? Ben

hiçbir şeyim’’ diye ağlayarak gelebilir. Ve gelmeyebilir. Belki onlar çoktan iyi bir

derecedeler, ve hissetmiyorlar mı? Bu kesinlikle bir sorun.

Maneviyatta yaşamayan bir insana, maneviyatın ne olduğunu anlatmak imkansızdır,

çünkü basitçe söylersek onun algılayacak araçları yoktur. Bu kör bir kişiye gökyüzünün

rengini açıklamaya çalışmak gibidir, veya sağır birine bir tür sesi açıklamak gibi. Eğer

bu duyumu bilmiyorlarsa, nasıl anlayabilirler ki? Ve başka birşey daha: maneviyatta

olan biri, gerçekten orada olduğunu nasıl bilebilir? Kitaplarda okudukları vasıtasıyla

bilir ve bu onun için gerçek hayat olmaya başlar. Bunun anlamı kişinin onun içinde

yaşayabileceğidir, tıpkı bizim bu dünyada yaşadığımız şekilde olduğu gibi. Bu demek

oluyor ki eğer ben harekete geçersem, eğer ihsan edersem – tepkiyi hissederim. Onu

tam olarak ölçebilirim, aynı bu dünyada “mezura’’ kullandığım gibi. Hissettiklerim,

benim aldığım, kim ile birlikte çalıştığım, hangi şekilde çalıştığım, Yaratan, Üst Güç ile

ne tür bir ilişkim olduğu. Kısacası, insan bulutlarda yüzmüyor... Eğer iki Kabalist

konuşuyorsa, onlar ortak bir dil kullanıyorlardır. Ama eğer içlerinden biri saklanmak

istiyorsa, o zaman o diğerinden saklanır. Bu onlar her zaman birbirleri görüyorlar

demek değildir. Altıncı His ile, Yaratan bilgisi ile çalışmada daha pek çok şey var,

basitçe ben sizin zihninizi karıştırmak istemiyorum. Bunun hakkında yavaşça

konuşacağız ve mümkün olduğunca çok konuşacağız, ben anlatacağım ve bu şekilde

anlaşılacak.

Şimdi için sadece tek birşey söyleyebilirim: Kabala’yı doğru yolla öğrenen biri için, Baal

HaSulam’ın ve Rabaş’ın öğretileri ile öğrenen biri için, bir hayal içinde yaşamak ve

kendini sonsuzlukta hayal etmesi, manevi dünyalarda havalarda süzülmesi ve

hayaletler ile tanışması imkansızdır. Bizim işimiz oldukça tekniktir, kesindir, ve yöntem

oldukça pratiktir. İki bacağı ile kişi yeryüzünde ayakta duruyor ve gerçekte bütün

güçlerini kullanmak zorunda. Bu dünyada sahip olduğu bütün imkanlara ihtiyacı

olacak, olumlu özelliklere ve daha az arzulanan özniteliklere. Sadece bu çaba

sayesinde kişi Yaratan’ın ifşasını kazanabilir. Öyleyse bulutlarda süzülme fırsatına sahip

değil; aksine, her zaman kendisini toprakla bağlantılı hissedecek.

Reşimot (Hatıralar - İzler) Sistemi – Yazılımın Gelişimi

 Saran gerçek hissi benim içimde nasıl inşa edilmiş?

 Reşimot sistemi – vasıtasıyla geliştiğim iç yazılım – nedir?

 Üst Işık’ın bizim üzerimizdeki etkisi nedir? Bu değişir mi, yoksa gelişen şey ben

miyim?

 Manevi Dünya’ya doğru yükselirken, bu dünya ile nasıl bağlı oluyorum?

 Çalışmam sırasında ne hakkında düşünmem yararlıdır?

Siz herşeyin kişinin içinde olduğunu, ve dışında hiçbir şey olmadığını

söylediniz

Biz, kişinin hissettiği herşeyi kendi içinde hissettiğini söyledik. Bütün bilgi bize

dışarıdan geçiyor. Üst Işık bize giriyor, ve biz onun dışında hiçbir şey hissetmiyoruz.

Ama bu ne anlama geliyor? Bizim hissettiğimiz herşey, Üst Işık’ın bizim beş duyumuz

ve sinir sistemimizle nasıl etkileşimde olduğu. Bizim duyularımızda bir etki meydana

getiren bu. Bilgi bu duyusal reseptörlerden zevk merkezine gidiyor, ve son olarak ta

bizim bütün bu bilgileri topladığımız ve “birşeyler’’ hissettiğimiz, bazı etkiler oluşan

zihnimize gidiyor. Bu etki dışarıda ne olduğuna bağlı değil. Bu bizim içeriden nasıl inşa

edildiğimize bağlı.

Bizim içimizde bir tür yazılım var veya hatıra – Reşimot. Bu Reşimot tıpkı bir sarmalda

olduğu gibi benim içinde var olmuş durumdalar, ve her bir anda benim değişmeme

sebep oluyorlar. Ben bütün bu Reşimot içinden geçiyorum, ve eğer ben her noktayı

kendi içinde çözersem, onun da içinde her türlü Reşimot’un bulunduğu büyük bir

sarmal olduğunu göreceğim. Benim iç durumumu veren bu, ve sonrasında da ben her

zaman içten değişiyorum. Ve içten değişmem nedeniyle de, anlaşılan o ki dışarıdan da

değiştiğimi hissediyorum. Ama dışarıdan olan hiçbir değişim yok. Bütün dönüşümler

yalnızca benim iç hatıralarımda oluşuyor. Sonrasında dünya bana dönüyormuş,

değişiyormuş gibi gözüküyor ve ben etrafımda neler olduğunu görüyorum. İşte bu

nedenden dolayı bizim dünyamıza – hayali dünya deniyor, çünkü herşey bizim hayal

gücümüzde oluyor. O, bu dünyanın dışından gelen, bunu yakalıyor, dışarıdan hissediyor

ve ne kadar basit olduğunu görüyor. Ancak, siz onun dışına çıkana kadar, bu fikir

anlaşılamaz. Ben bu Reşimot aracılığı ile devamlı olarak dönüştüm, ve ondan sonra

bana öyle geldi ki üzerime basınç uygulayan bu Üst Işık’ın kendisini değiştiriyor, ne var

ki aslında O yalın ve değişmez.

O’nun basıncı yalın ve değişmez ne anlama geliyor?

Onun basıncı sadece tek bir amaca yönelmiş durumda – bizi Son Islaha getirme. Son

Islah’ın anlamı ise kişinin kendisini Yaratan’ın seviyesine yükseltmesi ve Yaratan ile eşit

olmaktır. Ve ne zaman ki biz beş duyumuz ile Üst Işık’tan bu etkiyi alırız – işte o

zaman değişiriz. Bu değişim nesilden nesle, yıldan yıla ve reenkarnasyondan

reenkarnasyona olur. Bizim bundan önceki reenkarnasyonlarımızda daha saf

arzularımız vardı. Şimdi bizler daha benciliz, daha kaba ve daha az arıtılmış

durumdayız. Bu hatıralar bizim içimizde oluşum için gereken bütün zorlamaya sebep

oldular – teknolojide, kültürde – herşeyde – olan bütün başarılar. Bu dünyanın

görünümüne nazaran.

Ruha neyin ait olduğu gibi – ki bununla aynıdır – biz kalbimizde bu noktaya sahibiz, ve

bu da aynı hatıralara sahip. Kalbin noktasındaki hatıralar, beş duyunun sahip olduğu

hatıralardan farklıdır. Bunun sebebi ise onların ruhun Yaratan’dan Engel’e gidişinden

olan yoldan gelmesidir, bu dünyaya kadar olan bütün o yoldan. Bütün bu yol, bu iniş

sayesinde, şimdi bu izler benim içimde, tıpkı bir gende olduğu gibi. Bütün bilgiler,

sonsuz detaylar (biz onun hakkında çok az öğreniyoruz, özellikle de Beit Şaar

HaKavanot – Niyet Kapısındaki Kulübe - kitabında). Bu izler devamlı olarak

yenileniyorlar, ben durumdan duruma sürekli değişiyorum ve benim içimde bir tür

compact disk var, bütün bu bilgileri tarayan. Ben içten sürekli olarak değişiyorum, ve

dolayısıyla bana öyle geliyor ki Üst Işık, Yaratan da değişiyor ve benim üzerimde farklı

yollarla işliyor. Ama aslında, Işık’da hiçbir değişiklik asla yok, O mutlak hareketsizlikte,

Onun bana kullandığı basınç ise değişmez ve sabit – sadece beni O’nun derecesine

yükseltmek için.

Diyebiliriz ki, bir aşamada biz altıncı hissi geliştiriyoruz ve engeli geçiyoruz. Benim

içinde çalıştığım bütün bir dünya var ve orada karşılıklı tepkiler var. İşin aslı, bu

dünyada yaşadığım süre boyunca, yanlış bir gerçeklikte yaşadığımı gözlemleyebilirim.

Altıncı hissi geliştirirken, bu dünya ile nasıl bağlı oluyorum?

Bu aynı zamanda daha önce söylediğim ile bağlantılı, o da bizlerin – Baal HaSulam’ın

yöntemini öğrenenler – iki bacağımız da yerde. Sorun, aslında, ne? Herhangi bir

zaman eleştirmek, düşünmek veya bizim içinde olduğumuz pozisyondan gerçek ile

bağlantı kurmak yasaklanmıştır. Yani, eğer ben, şu anki mevcut halimle – hala bir

hayvansam (“hayvan’’ burada bir hayvan ile aynı duyulara sahip olduğum

anlamındadır. Bu terim aşağılayıcı bir tarzda kullanılmamıştır, ben durumu

açıklıyorum). Görme, duyma, koklama, tatma, dokunma – bunlar aracılı ile yaşadığım

beş duyu – gerçi kitaplar okudum ve onlarla ilgili şaşkınlıkla doluyum. Ben var olmak

ve algıladığım dünya ile kendimi içinde bulduğum dünya ile bağlantıda olmak

zorundayım. Yani, benim bu dünya ile olan ilişkim aldığım bilginin miktarı ile

belirleniyor.

Ben altıncı hissi geliştirmediğim sürece ve onun aracılığı ile yaşamadığım sürece,

benim için bu his sayesinde dünya ile bağlantı kurmak yasaklanmıştır. Böyle olmasının

sebebi ise basitçe benim Üst Işık ile birlikte olmamam ve temas halinde bulunmamam.

Yine de altıncı his aracılığı ile neden bu tarzda bağlantı kurmaya başlamalıyım? Ben

sadece bunun hakkında öğreniyorum, benim için hala teorik durumda. Yani – ben Üst

Işık ile başa çıkmak için perde (Masah) adı verilen manevi bir kap almadığım sürece –

kendim, Üst Işık ve ortadaki perde, ki bu bizim aramızdaki bağlayıcı faktördür – benim

manevi bir davranışta bulunduğumu düşünmem yasaklanmıştır. Her zamanki gibi bu

dünyada hareket etmek zorundayım, herkes gibi.

Ben sizin Üst Dünya ile bir ilişkiniz olması gerçeğinden bahsediyorum, ve

sizin de söylediğiniz gibi – siz orada hayali bir gerçeklik keşfediyorsunuz.

Hayır, hayır, hiç de öyle değil! Üst Dünya’da ben hayali bir gerçeklik keşfetmiyorum. Ne

zaman ki ben Üst Dünya’nın hissine geçiyorum, o zaman beş duyum ile algıladığım

gerçekliğin hayal olduğunu anlıyorum.

Bununla nasıl ilgili oluyorsunuz?

Ben farklı bir tarz ile ilgili oluyorum, böyle olmakla beraber ben bu gerçekliği

hissetmeyi durdurmuyorum. Ben onunla altıncı hissimle de birlikte bağlantı kurmaya

başlıyorum, tıpkı aynı kaynaktan geliyormuşçasına. Bunun hakkında iler ki zamanlarda

biraz daha konuşacağız, öyle ki bu basit bir kavram değil. Eğer onu yaşarsanız,

sonrasında herşey size kolay gelecektir – bu böyledir.

Ama bunu tek bir hisle yaşayan birine açıklamak, demek istediğim altı his yerine beş

his ile yaşayan, neredeyse imkansız. Bu nedenle Kabala’ya “gizli bilgelik’’ deniyor,

çünkü herşey bizden gizlenmiş durumda; hatta şu anda içinde olduğumuz durum bile

bizden gizlenmiş durumda: onu bile tam olarak teşhis edebilecek durumda değiliz.

Altıncı hissi kullanarak bir hata yapmak mümkün mü?

Böyle bir olasılık yok, ve nedenini açıklayacağım. Biz kendimizi bu dünyada buluyoruz,

hiçbir hazırlığımız olmadan: ben doğdum; annemden doğarak hemen annemin ellerine

geldim, annemden anaokuluna; anaokulundan okula, ve böyle devam etti. Biz bu

büyük dünyada yaşıyoruz ve kendimiz oldukça küçüğüz. Biz hiçbir şey anlamıyoruz

ama burada her türlü destek sistemi var: anne, baba, toplum, sosyal güvenlik, bize

yardım eden her türlü şey. Ve sonrasında bizler var olabiliyoruz, hiçbir şey bilmediğimiz

ve kavramadığımız halde. Bir hasta kişi ile on kişi birden ilgileniyor. İşte biz bu şekilde

bir insan topluluğu oluşturuyoruz, ve bizim bunu yapmak için zihinsel hazırlığımız var.

Bunu biz bulmuşuz, icat etmişiz gibi bir durum değil, bu Doğa var olduğundan beri bizi

bunu yapmaya zorluyor. Bu sadece bu dünyanın çerçevesinde mümkün.

Maneviyatta ise yasa tam tersidir – kap Işık’tan önce gelir. Yalnızca nerede olduğumu

ne kadar iyi bilirsem, en çok doğru hareketi nasıl olarak yapacağımı bilirim, en uygun

şeyi, hata yapmama gücüne sahip olacak mıyım, ve anlama, kendime faydam olacak

mı, Yaratan’a ve de diğer ruhlara. Sadece bu ölçümde, sadece bu parçada, bu kısımda

ben giriş yapabilirim ve Üst Dünya’yı hissedebilirim, ve tamamen kendimi hazırladığım

şekilde davranabilirim. Ve geri kalanlar benden sımsıkı kapalı durumda. O kapalı ve

ben hiçbir şekilde onu hissetmiyorum. Hatta var olduklarını bile kavramıyorum. Üst

Dünya’ya öylesi bir girişte.

Ben bir sonraki adıma tırmanmadan önce, kendimi bu seviyede var olan herşey ile

donatmak zorundayım, herşeyle: güç ile, anlayış ile, akıl ve kalp olarak adlandırılanlar

ile. Bu nedenle hata ihtimali yok. Kapları kırmak, İlk İnsan’ın günahı, İlk Tapınak’ın

Yıkımı vb. hakkında çalıştığımız herşey, bunların hepsi bu yeri, yıkım yerini bizim için

hazırlamak için yukarıdan aşağı genişlemeden yapıldı. Böylece sonradan biz onu, bütün

bu kırılmadan toplayabiliriz, bütün o kırık kaplardan ve tekrar yükseltebiliriz.

Ama bizden yukarı doğru, hiçbir yanılma veya zarar verme ihtimali yok – bu Yasa.

Tekrar, bunun sebebi kapların Işık’tan önce gelmesi. İlk olarak benim güce sahip

olmam gerekiyor, gücün miktarına bağlı olarak ben hareket etmeye başlarım. Burada

endişelenmeye gerek yok.

Ben Işık’ı sürekli çekiyor olma düşüncesinden rahatsızım.

Eğer sürekli Işık’ı çektiğini düşünmekten rahatsız oluyorsan, o zaman onun hakkında

düşünme, çekme. Ben size yakın olmayan kelimeler ile tanımladım, senin nasıl

hissettiğin her birimizde de olduğu gibi farklı bir şekildedir.

Ben teknik bir insanım ve Kabala da teknik terimler ile konuşuyor. Alma İsteği

hakkında konuşuyor. Alma İsteği nedir? - Zevk alma arzusudur, ihtiyaçları karşılama.

Biz bu boşluk hissini doldurmaktan bahsediyoruz, çok, az, çeyrek, yarım, vesaire.

Çeyrek doldurulmuş, yarım dolu. Bunların hepsi hislerle alakalı. Bu nedenle biz o yada

bu şeye karşı olan hislerden bahsetmiyoruz, ne tarzda, hangi nüanslar. Bizim bunun

için bir lisanımız var, sadece bu dil oldukça kaba, teknik ve o bütün duygusal

izlenimleri boşaltıyor – bayağılık, perde, hatıralar, arındırma, bu yükselir, bu alçalır,

vesaire. Sonradan da, her türlü şeyi çalışırız.

Bir Kabalist bunu basit bir teknik olarak görür. Bu bizim objelerimiz ile nasıl

çalıştığımızın tekniğidir. Biz onun içine gittiğimizde, böyle olduğunu görürüz, hatta onu

hissederiz. Ve bunlar oldukça duygusal konulardır, hem de bu dünyada hissettiğimiz ve

etkisinde kaldığımızdan çok daha fazla. Eğer biz bu dünyanın sahip olduğu bütün

insanlığı bir araya toplayabilseydik, bütün kuşakların başından sonuna kadar olan,

bütün reenkarnasyonlar boyunca baştanbaşa olan, eğer onu topluca alabilseydiniz, bu

maneviyattaki en küçük adımdan bile daha az olurdu. İnsanın maneviyatta attığı en

küçük adım bile burada, engelin altında, hepimizin tamamının, bütün zamanlar

boyunca olan herşeyden daha fazladır.

Bu nedenle, belki de herkes kendi için başka kelimeler seçmeli. Benim için, bu lisan şu

anda bana açıklıyor ve anlatıyor. Ama ben hala daha önceden nasıl olduğunu

hatırlıyorum. Örneğin, beden. Beden nedir? Ben her zaman şöyle düşünmüştüm – bir

beden bir bedendir, ben bir beden nedir bilmiyorum. Ta ki beden fikri – alma arzusu

fikri ile birleşmeye başlayınca kadar. Anlamı ise, benim arzuladığım kadar, hangi

formda arzuluyorsam – beden ona göre form almakta. Şimdi ben bir parça tavuk

yemek istiyorum, o zaman benim bedenim bir tavuk gibi. Bu doğru! Ben şu anda

birşeyler içmekten keyif almak istiyorum ve o zamanda bedenim o içeceğin formunu

alıyor, bu gerçekten bunun gibi. Ben bunu anlayana kadar yıllar geçti.

İşte bu nedenle, yavaş yavaş, çalışan herkes, onu kendisi için tercüme etmeye başlar.

Ayrıca, zihniyet farklı, ben bir Rus’um ve sen bir Amerikalısın. Burada farklı tavırlar

var; üstelik bizler farklı kuşaklara aitiz. Sen basitçe bunu öğrenmek zorundasın, ve

yavaş yavaş bu bir düzene girecek. Herkes kendisine bir iç sözlük bulur. Öyleyse,

Işıkları çekme. Bunun hakkında farklı bir şekilde düşün: hayatında Yukarı’dan istediğin

herhangi bir şey var mı? O zaman onun hakkında düşün.

Maneviyatta Zorlama Yoktur

 Manevi gelişim “az ile tatmin olmayı’’ zorunlu kılar mı?

 Neden insanlar ibadet yerlerinden büyük geniş dünyaya kaçmaya başladılar?

 Neden Kabala “bu yasaktır’’ veya “kendinden utan’’ demiyor?

 Neden insanlar uyuşturucu kullanıyor?

 Ben düzelmeme, ıslahıma nasıl başlarım?

Amaç altıncı his uğruna, beş duyunun kullanımını en az ile sınırlamak mı?

Tamamen onun ve onların (beş duyunun) içinde yaşamak, sadece birazcık

nefes alabilmek için, veya biraz yiyebilmek için...?

Hayır. Tam tersi, Yukarı’dan gelip de bir neden ile yaratılmayan hiçbir şey yok. Daha

doğrusu, buraya alçalan herşey, kaynağında, veya yükselme sırasında, çok daha

canlandırıcı, görkemli bir formda var olmaktadır. Bütün arzular çok büyük, hatta en

hayvansal olanları bile.

Daha ne kadar çok yemek isteyeceğinizi göreceksiniz. Aynı yoğunluğu diğer bütün

zevklerde de göreceksiniz. Bu neden oluyor? Bu şaka değil, Kabala kitaplarında çok

açıklanabilir bir tarzda hakkında yazılanlar gibi. Kabala’da saklayacak hiçbir şey yok,

bizler ruhlar hakkında konuşuyoruz. Aslına bakarsanız siz zevk için bir alan

geliştireceksiniz. Eğer küçük bir zevk için bir yeriniz varsa, o zaman başka hiçbir şeye

ihtiyacınız yok: tıpkı erdemli birinin sadece bir bardak su ve bir dilim ekmek istemesi

gibi, Tanrı rızası, sadece bu. Bu şekilde bir Kabalist olamazsınız. Bir Kabalist bütün

dünyayı yutmak zorundadır, ve azar azar, bize gelen Işık sayesinde bunu hissetmeye

başlarız. Ve üstelik bu fikir – Kabala’da size almayı durdurmanız söylenmemektedir.

Tam tersine, Kabala’nın Bilgeliği size almanız gerektiğini ve kendinizi tam doluluk ile

keyiflendirmeniz gerektiğini açıklıyor, en kusursuz tarzda, alabildiğiniz kadar çok.

Ancak, bu fikirler karmaşıktır ve gerçek bilgeliği gerektirir.

Başlamak için, bizim öğrendiğimiz herşey alma yeteneğini geliştirme yolu hakkında.

Yok, Tanrı korusun, bir tür hislerimizin sınırlanması için değil, hayır. Bir Kabala

öğrencisinin toplumdan geri çekilmesi, kendisine her türlü engellemeler koyması

yasaktır. Her zaman ki gibi işlerini devam ettirmek zorunda; Kabala kişiyi evlenmeye

mecbur kılar, normal bir hayat sürmeye, işe gitmeye, askerlik yapmaya, kendi

kuşağının yaptığı herşeyi yapmaya. Şöyle yazılmıştır – “Ben halkımın arasında

yaşıyorum.’’ Bu, kendi kuşağımdaki, sıradan diğer herkes gibi görevimi yapmaya

devam etmek zorundayım, demektir.

Ve ben bunu kendi hocamın yerinde gördüm. Eğer farklı şeyler için alış veriş yapıyor

olsaydım, veya ona belirli bir şey getirmek için, şöyle derdi “Herkese sor, sorabildiğin

kadar çok kişiye, ve bana onların hepsinin düşündüğünün veya kullandığının ortalama

fikrini getir. Aksi yasaktır.’’ Bu eskiden en küçük konularda bile böyleydi, hatta

hastaneye girişimizde bile, bazen başka alternatifimiz olmazdı ve özel oda tutmak

zorunda kalırdık, ama genelde biz de herkesin ki gibi bir oda verilirdi. Burada zıt bir

prensip var – kim sadece kendi için, ve başka kimse için olmayan özel birşey

kullanıyorsa – o kaybeder.

Pratik terimler ile bunun anlamı, her zamanki gibi olmaya devam edin, kendi

tarafınızdan hiçbir kısıtlama koymayın – bu kutsallıktan değil.

Tam tersine, bizim bu dünyaya iki yakınlaşmamız var: “ahlaki değerler ile eğitim’’ adı

verilen yakınlaşma var ve bir de iç gelişim ile olan eğitim var. Ahlaki değerler bize

açıklar: “bu hoş değil, kendinden utan’’, bunu yapma, şunu yapma, onu yapma, sürekli

olarak sizin elinize vururlar – “dokunma’’. Bununla insanı kısıtlıyorlar, ve gelişmesine

izin vermiyorlar. Bu “genel halk’’ için iyi, onları dizginlemek için. Bir ulusa hükmetmek

isteyen her kim ise tam olarak bu yaklaşımı kullanır. Ve işin aslı, neredeyse bugüne

kadar, bu işliyordu – çünkü insanlar öyle bir ölçümde gelişmemişlerdi. Ruhlar son

jenerasyon ile aynı seviyeye henüz gelmemişlerdi, bu demek oluyor ki onların manevi

genleri uyanmaya başladı. Onlar kendi merkezlerini yetiştirmek zorunda oldukları bir

noktaya zaten geldiler, kalplerinde ki noktaya. Bundan önce, ahlaki yaklaşım oldukça

iyi işliyordu, insanlara destek oluyordu, herkes dindardı, herkes ibadet yerlerine

gidiyordu, geri geliyor, çalışıyordu, herşey uygundu.

Alma arzularının geliştiği noktaya gelene kadar, bu manevi gen zaten kendini

neredeyse tamamen fark etmiş durumda. Bu bizim içimizde sadece altıncı hissi açmak

için kalmıştır, ve manevi dünyaya ilerletmek için.

Biz bunun artık işlemediğini kendimiz gördük. Ahlaki bir eğitim çoktan çalışmayı

durdurdu ve kimseye “kendinden utan’’ diyemezsiniz. Eğer ona söylediğiniz şey bu

olursa, sonrasında – o kişinin uyuşturucu kullanmaya başlamaktan başka seçeneği

kalmaz. Bu bir kere olursa o kişi bitmiştir. Yapılacak hiçbir şey yok; onun gelişmesine

izin vermek zorundasınız.

Bu nedenle Kabala bize “kendinden utan’’ dememeyi öğretiyor. Bir insanı herhangi bir

konuda kısıtlamamayı, tam aksine. Ahlaki yöntemlere ters olarak, ki ona göre “bu

dünya hiçbir şeye değmez, senin bundan ihtiyacın olabilecek hiçbir şey yok, sadece

maneviyata yönel’’. Kabala diyor ki - hayır. Bu dünya çok iyi, ve sen burada kendinden

keyif alabilirsin – ve gerçekten, kişi bunu yapabilir. Öyle ki siz muktedir

olamayabilirsiniz, veya yapamayabilirsiniz, veya fırsatınız olmayabilir – bu başka bir

mesele, ama bunu dünyaya karşı söylemeyin. Ancak, siz kendiniz maneviyatın çok

daha büyük olduğunu keşfetmelisiniz, çok daha zengin ve çok daha çekici, diğer bütün

materyal zenginliklere göre.

Ahlaki eğitimin bunu yapamama nedeni nedir? – Çünkü, o manevi dünyayı açmıyor.

Onların bir insana, bak, sen onun yerine bunu seçmelisin, deme yetenekleri yok; bak,

maneviyatta var olan herşey açık. Kabala tam olarak bunu yapıyor: insan için manevi

dünyayı açıyor, ve ne olursa olsun kişi de – en iyi şekilde, hiçbir sınırlama olmadan –

ikisini birden idare edecek. Maneviyatta hiçbir zorlama yok – bu çok önemli bir kural.

Hiçbir zorlama yok, buna kendinize yaptığınız da dahil.

Altıncı hissi hissetmeye daha çok girdikçe, aynı zamanda siz de başlarsınız, azar azar,

beş duyuyu eleştirmeye, ve ne ölçüde bir hayalin içinde olduğunuzu görmeye. Size bu

tam bir hayal değil derdim – siz beş duyunuzu altıncı hissin üzerine giydirirsiniz, ve

gerçekten onu tek bir bakış açısı olarak görürsünüz. Sorabilirsiniz: neden altıncı his

tek? Bu dünyada olduğu gibi, bir kaç kanala sahip olmama izin verin. Aslında altıncı

hissin de içinde beş kanal var, bunlara Beş Sefirot denir – Keter, Hohma, Bina, Tifferet,

Malhut. Ve ayrıca onlardayken aldığımız etkiler de Beş Işık: Nefeş, Ruah, Neşama,

Haya, Yehida. Maneviyatta da onlara şu isimler verilmiştir: görme, duyma, koklama,

tatma, dokunma. Buna tek bir his diyen sadece biziz. Neden? – Çünkü biz bütün paketi

tek olarak alıyoruz. Bizim dünyamızda kör olabiliriz, Tanrı korusun, veya sağır.

Maneviyatta bu mümkün değildir – eğer alırsanız, bütün paketi alırsınız, bütün NRNHY

(Nefeş, Ruah, Neşama, Haya, Yehida), ve sonrasında duyular kendilerini birbiri üstüne

giydirir, ve içte onlar bir etki yaratıyorlar, tek bir bütün, kusursuz görüntü.

Bu dünyada, bu beş duyu ile bir ilgisi olmadan bir etki veya heyecan alan tek bir

doğmuş kişi yok. Şöyle diyelim, biz maneviyat hissi olmadan bir yerden başka bir yere

gidiyoruz, maneviyatın ne olduğunu anlamadan, - hatta onun için bir arzumuz bile yok.

Diyelim ki, ben bir kasabada yaşıyorum, babam bir çoban ve ben de onun gibi bir

çobanım, ve benim oğlum da öyle, ve torunum da, ve bu böyle işliyor, ve böyle dönüp

duruyor. Son incelemede, bu aynı zamanda bizim yaptığımız şey. Soru ise şu: biz

sadece bu dünyada yaşayarak birşeyler yapıyor muyuz, beş duyumuz sayesinde? Veya

biz aynı zamanda bilgi alıp veriyor muyuz, yada materyaller ve sonunda da ortaya

hiçbir şey çıkmıyor mu? Hayır. Bizler bu hatıraları dolduruyoruz. Biz her zaman, her bir

izde, onun özel, kendine has NRNHY sahibiyiz, hatta hatıralarımız da bile, ve

sonrasında, hepsi biraraya geldiği zaman, onlar bize kusursuz görüntüyü veriyorlar,

başlangıçtan sonuna kadar, tek bir görüntü. Bizim bütün hayatımız, bu hayat ve bütün

öncekiler, anlamsızca geçmediler, insan şans eseri yaşamadı. İşte bu nedenden dolayı

en alçak adamı bile hor görmek yasaklanmıştır. Bu hor görme kendisini düşüncede

gösterebilir – neden kişi kendisine verilen maneviyata girme fırsatını kullanmaz. Yani –

hor görme, ama onun bunu yapması için girişimde bulun. Ama basitçe hor görmek –

hayır. Tam aksine, ben söylerdim. Baal HaSulam söyler, en küçük bitin bile var

oluşunda, veya herhangi küçük bir böceğin, nerede olduğu fark etmez, onun var

olmasına ihtiyaç vardır. Ve işte bu nedenden dolayı o yaratılmıştır, ve bununla o, bu

genel istekteki küçük kısmını doldurmak için seçilmiştir.

Bütün detayları ile tek parça halindeki isteği doldurmadan, ondan hiçbir şey

çıkmayacaktır. İşte bu nedenden dolayı, daha maneviyata doğru çekilmemiş insanları

hor görmemeliyiz; onlara yardım etmeliyiz – evet. Onlara yardım ederek, ben kendime

yardım ederim, sonuçta biz aynı sisteme bağlanmış durumdayız.

Eğer Kabala zevk için yer geliştiriyorsa, o zaman sınırlamanın konusu ne?

Yaratan alma isteğini yarattı. Yaratan’dan uzaklaşan alma isteğinin anlamı nedir? Alma

arzusu aynı kalır, o kendisini sınırlayamaz; o kendisini ihsanı almaktan sınırlar. Burada

Işık’ı almak için oldukça büyük bir alan vardı, sonrasında kapandı – buna sınırlama

denir. Kendisini almak isteğin sınırlaması değil, bütün hacim duruyor, bu alan hala aynı

hacmi tutuyor, aynı büyüklüğü, sadece bir sınırlama oluştu. Bunun anlamı: o kapalı

değil, ama burada bir örtü var.

Biz bu örtüyü nasıl açarız? Daha önce duran örtü uygun değildi. Bizim ancak tekrar

yukarı tırmanma amacı ile açmaya ihtiyacımız var. Onu burada almak için değil, ama

her alma yüz yirmibeş basamaklı Merdivende bir yükselme anlamına gelecek.

Düzelmeme, ıslahıma ne ile başlamalıyım? Sınırlamayı ben yapıyorum, diyelim ki İlk

Sınırlama ve sonra ben kendimi açıyorum, mevcut durumumdan daha yükseğe,

yükselebildiğim kadar çok kendimi çıkarabilirim, ve hala yükseğe, öyleyse sürekli

hareket ediyor. Sadece bunu yaparak bizler örtüyü açmaya başlayabiliriz.

Eğer ben Işık’ı alabilirsem ve ona doğru ilerleyebilirsem, o zaman ben kendimi Işık’ı

almaya açıyorumdur. Aksi takdirde, ben mevcut durumumda kalacağım, yeterli gücü

alıncaya kadar, ki buna - Engel deniyor, öyleyse doldurma gelişmek için alınıyor.

Arzuların Gelişimi

 Bizim dünyamızdaki zevkler ile maneviyattaki zevkler arasında bir bağlantı var

mı?

 Manevi Reşimo’yu tamamlamaya ne zaman başlarım?

 İçimdeki maddi arzular nasıl maneviyata karşı olan arzularım ile birbirlerine

uyarlar?

 Neden daha az gelişmiş ülkelerde daha az sayıda intihar oluyor?

 Çocukların gelişimine yararlı olacak tarzda ve onları bunaltmadan, nasıl

eğitilmeliler?

Manevi alma arzusu, Perde, Üst Işık, manevi haz – ve bizim burada, bu

dünyada beş duyumuz aracılığı ile hissettiklerimiz arasında bir bağlantı var

mı?

Arada hiçbir bağlantı yok, çünkü bu bizim dünyamız. Arada bağlantı olmaması ne

anlama geliyor? – Çok basit: benim beş duyum aracılığı ile alabildiğim zevkleri, ben bir

perde olmadan alıyorum. Onları alma arzuma bağlı olarak alıyorum - ki bu zevkin

kaynağında sahip olduğum Reşimo’ya bağlı. Bu Reşimo önceden belirlenmiş durumda,

ama hareketsiz halde. Ben bunun üzerinde sadece bu Reşimo’yu aktif hale getirmek

için çalışmak zorundayım. Eğer benim küçük bir Reşimo’m varsa, amaç onu biraz daha

büyük hale getirmektir. Şöyle diyelim, ben yemek istiyorum, ama yeteri kadar değil.

Ama ben bu arzu üzerinde çalışıyorum. Ve bu girişler ile altıncı hissin girişi

birbirlerinden tamamen bağımsız durumda.

Büyük bir Kabalist olmak ve altıncı his ile, perde ile, çok yüksek basamaklarda

çalışmak ve aynı zamanda da bütün beş duyumdan keyif almak mümkün, - bunda bir

çelişki yok.

Bu beş duyuyu geçersiz kılmıyor mu?

Bu beş duyuyu bozmaz. Aksine, ıslahın sonuna gelmek demek en yüksek basamağa

eriştiniz demektir, ve aynı zamanda siz bedeninizin içindesiniz, bu dünyada, ve

ruhunuzda bu iki karşıt noktayı tek olarak bağlıyorsunuz. Onları gerçekten

düzenliyorsunuz. Bunu yaparak da Yaratılışın Amacını gerçekten tamamlamış

oluyorsunuz.

Bu iki spiral kalpteki noktaya, ve maddi Reşimo’ya nasıl bağlanmış durumda?

Bunun hakkında çoktan konuştuk – bizim birçok gelişim aşamamız var, veya denildiği

gibi – reenkarnasyon, ki bu bizim kullandığımız terim. Bizim bu maddi Reşimo’yu

doldururken birçok enkarnasyonumuz olur, ki bunlar ilk olarak hayvansal arzulara

ayrılmıştır, hayvanlarda ve benzer olarak da insanlarda bulunan – yemek için, aile için,

cinsellik için, barınak için, çıkın için olan arzu. Sonradan ise para, şöhret ve bilgi için

olan arzular vardır.

Kişi bütün bu arzuları tamamladıktan sonra, maneviyat için olan arzuyu takip eder.

Bunun anlamı o şeylerin, ben birinden diğerine ilerledim diye, düzgün şekilde kesilmiş

olması gerektiği anlamına gelmiyor – maddi hazlardan para için olan arzuya, ve o

zaman sadece para isterim, ve yemek için olan bütün şeyler artık beni

ilgilendirmiyordur. Doğru değil! Ancak, ben öncekini öylesine bir büyüklükte geliştirdim

ki, şimdi benim içimde paraya olan isteği belirli bir ölçüde açmaya yetiyor (herkesin ki

kendine göre, kişisel tarzında, o kişinin ruh yapısına bağlı olarak); şimdi ben onurumla

çalışmaya başlayabilirim. Birden bire onur için çalışmak istedim, mesela diyelim ki ben

parlamentonun bir üyesi veya benzer birşey olmak istiyorum. Bu ben parayı veya

maddi zevkleri unuttum gibi bir durum değil, basitçe, hepsi beraber çalışıyorlar. Onların

hepsini yeteri kadar geliştirdim ve şimdi onurla da birlikte biraz daha gelişiyorlar, ve

böyle devam ediyor. Öyleyse, maneviyat için olan arzu ile birlikte, onunla beraber, ben

aynı zamanda eski arzularımı da daha çok ve daha çok geliştiririm. Onur, örneğin,

manevi gelişimi oldukça karıştırır. Bunu olumlu bir yönde yapar. Tıpkı diğer sıkıntılar

gibi, benim eksik olan yerimi vurgulamak için gelir, vesaire.

Yani – bu hisler her zaman bir Kabalist ile ilişiktir. Şöyle yazılmıştır ‘’her kim dostundan

üstün hissederse, onun arzusu üstündür’’, ve ‘’Tapınak’ın yıkımı zamanlarından, BYA’ın

tadı Yaratan’a hizmet edenler ile birlikte değişmeden kaldı’’. Bunun anlamı en düşük

seviyedeki hayvansal arzular sadece Yaratan rızasına çalışanlar için kalmıştır. Özellikle

de bunların içinden bu kanalı, altıncı hissi, açanların diğer beş duyusu oldukça iyi

çalışıyordur, çok güçlüdür. Ama o onları istekli bir şekilde hissediyor ve onlar onun

amaca doğru gitmesine yardım ediyor.

Acı çekmek ruhun gelişimine yardım eder mi?

Ben ne söyleyebilirim? Milyarlarca insan acı çekiyor, bütün Afrika açlıktan ölüyor, ve bu

onların ruhun gelişimi ile ilgili hale getirmiyor. Diğer bir taraftan, en yüksek intihar

oranları en çok gelişmiş ülkelerde bulunuyor, Afrikalıların içinde değil. En yüksek

uyuşturucu kullanma oranı nerede? Avrupa’da. Onlar ki yeterli yiyeceği zar zor olan,

yoksulluk içinde yaşayanlar, ve onlar uyuşturucuları yetiştirenler, uyuşturucu

kullanmıyor.

Şöyle yazılır, “acı bedeni saflaştırır’’, veya acı alma arzusunu saflaştırır. Şunlar acı

çekmeyenler, ki biz maddi zevklerin eksikliğinin arasından hissederiz. Onlar sevginin

kederlileri, ki biz maneviyat için özlem duyarız ve ona ulaşamayız. O zaman sadece o

acılar bizi saflaştırır ve bizi maneviyatın yakınına çeker.

Ve tekrar, Kabala acı çekmeye karşıdır. Kabala’nın Bilgeliği’ne göre kişi akıllıca

yürümelidir – böylece her bir anından keyif alır. Aksi halde kişi Yaratan’ı savunmak

yerine lanetliyordur ve kendisine olan durumu doğru olarak yorumlayamıyordur. Bunun

sebebi ise kendimizi içinde bulduğumuz her durum aslında bizi ıslah etmek ve bize

daha fazla maneviyat getirip, daha yüksek bir aşamaya getirmek için olmaktadır. Biz

hiçbir zaman gelişme göstermeyeceğimiz bir durumda olmayız. Her gün, her an, bizler

sürekli olarak gelişiyoruz. Ancak, bunu henüz hissetmeyen biri bile, birazcık olsun

anlamalı ve onun üzerinde düşünmelidir. Bu gerçekten böyledir.

Ve her kim acı çekme durumuna girerse ve ondan ortaya çıkarmak istemezse, ve hatta

bundan keyif alırsa – buna Klipa (kabuk) denir. Bunlar kişiyi durduran güçlerdir, ve

hatta bir şekilde onu alçaltan; ve biz buna karşı koymak zorundayız. İşte bu sebepten

dolayı bu yeni başlayanlar için büyük bir problemdir, öyle ki onlar ne kadar çürümüş,

kutsallıktan ne kadar uzak olduklarını hissetmeye başlarlar ve ne ölçüde ne

istediklerini ne kadar eksik olduklarını. Ve hala egoizmin içine batmış durumdadırlar,

egoist bir şekilde alma arzusu, “Ben yoksunum, ben yoksunum, ben yoksunum’’, ve

kişi umudunu keser. İşte bu olması gerekenin tam tersidir.

Bu nedenle gelişim, gerçek ilerleme, kişinin, kendisi için, sadece neşeli kalmayı

başarabilmesi şartı ile kendi yolunu eleştirme ihtimaline açmasına bağlıdır. Baal

HaSulam bunun hakkında bir yazınında şöyle yazmıştır: öyle ki insan günün yirmiüç

buçuk saati boyunca neşeli olmalıdır, ve sadece yarım saat boyunca nerede olduğunu

kontrol etmelidir.

Daha öncede söylediniz, sıradan insanların üzerinde çalışan ahlaki bir sistem

var. Benim sorum şu, dünyanın içinde bulunduğu durumda, bütün dünyayı

açmak için, “herşeye izin verilmiştir’’ gibi davranmak mümkün mü?

Soru şu, bu kuşak, ahlaki yöntemlerden Kabala’nın yöntemine geçmek için, Doğa ile

uyumu geliştirmek için, nasıl eğitilmelidir? Bilmiyorum. Bizim burada en genç kızlardan

oluşan bir grubumuz var. Bilmiyoruz, hatta çocukları bile nasıl eğitiriz bilmiyoruz.

Benim belli ki konu hakkında fikirlerim var, ama en büyük Kabalist’lerimizden hiçbir

şeyimiz yok – ve ben daha büyük değilim. Ben manevi eğitim hakkında kitaplar

yazmayacağım, ben yerimi biliyorum.

Hayıflandığımız, henüz büyük olandan, yukarıdan çocuklara nasıl yaklaşacağımız

konusunda bir yöntem almadık. Vilna’nın Büyük Gaon’u gerçekten üç veya dört yüz yıl

önce biraz yazdı, ilerleyen dokuzlu yaşlarda, Kabala’nın Bilgeliği belki çocuklara

öğretilebilirdi. Çünkü insanın, kendisi için çevresinde nerede çok ve daha çok başarı ve

büyüme olduğunu bilmesi kadar doğal birşey yoktur. Ve işte bunlarda genç yaşlardaki

birinin sorduğu sorular: Ben kimim? Ben neyim? Ben burada ne yapmak için

bulunuyorum? Sonra ise, bütün dertlerimizin sonucu olarak, biz bütün bu soruları

unutuyoruz.

Ama her koşulda – ortada henüz bir yöntem yok. Tıpkı henüz ortada bütün millete

nasıl yaklaşılması gerektiğini gösteren bir yöntem olmadığı gibi, eğer maneviyatın

eksikliğini hissetmiyorsa, ve hala kendini önceki sorunlarda buluyorsa. Bu nedenle, ya

çalışarak bütün insanlığı ona doğru hızlandıracağız, veya – benim hocamın zamanında

olduğu gibi. Ben örneklerden öğrenmeyi seviyorum, ve bu güzel bir örnek, öyle ki

benim gözlerimin önünde gerçekleşti. Ona öğrencileri Tel Aviv’den getirdiğim zaman,

aralarında dindar olmayan gençler vardı, ki bunlardan bazılarını o kesinlikle kabul

etmek istememişti. Ve bana dedi ki eğer mümkünse – onlar gelmesinler. Bazıları için

dediği şey: gelmelerine izin ver oldu, ve o andan itibaren onlar gelişecekler, hatta

kalplerindeki nokta daha gelişmemiş olsa bile; onlar orada grubun içinde birliktelerdi,

beraber barlara gitmişlerdi, beraber zaman geçirmişlerdi ve birden bire aralarından

bazıları maneviyat için olan arzu ile tutuşmuştu. Ve onlar, diğer bütün çocukları da

çekiyorlardı, ve birçokları katılıyordu, bütün gruplar. Biz bunun kesinlikle faydası

olduğunu gördük, ki birden bire insanlar gelmeye başladılar, nedenini bilmeden, çünkü

sadece “İshak burada, ben de burada olmak istiyorum’’, bir kulüp gibi. Ve sonrasında,

gördük ki bu insanlar gerçekten geliştirler, öyle ki bir dostu İshak’a yetişmişti bile, ve

hatta daha da ileri gelişmişti.

Biz ruhun yollarını bilmiyoruz, hangi tarzda veya hangi hızda geliştiğini. Birden bire

ileriye sıçrayabilir, ve bunu kendim de gördüm. Ve tersi de aynı zamanda doğru. Benim

öyle örneklerim var ki, insanlar çok saftılar, ve ona çok açıktılar, hemen anlamışlardı,

birçok şey keşfetmişlerdi öyle ki ben onları bunun için kıskanmıştım, çok gelişmişlerdi,

materyali kavrıyorlardı.

Ansızın eski kötü alışkanlıklarına geri dönmeye başladılar, kurumaya ve bırakmaya, ve

eğer ayrılmadılarsa da, Kabala’da sadece biçimsel olarak kaldılar. Bu yüzden önceden

bilmek imkansız, hatta öyle ki ben yeteri kadar akıllı değilim derdim, ve gördüm ki

hocam da bunu görmemişti. Birinin ne kadar ileri gideceğini tahmin etmek mümkün

değil, ne ölçüde gelişeceğini ve onu tökezleten blokların nerede olduğunu. Bu diğer

herhangi bir ruh için de geçerli, ve hatta o küçük ve önemsiz olsa bile, bilmenizi

sağlayacak hiçbir şey yok. Kendi gözlerimiz ile görsek bile, bir kişi hakkında – onun

hayat yolunun ne olacağını – söyleyemeyiz. Bu böyledir.

BNEI BARUCH’LA TEMASA GEÇMEK İÇİN

Bnei Baruch

1057 Steeles Avenue West, Suite 532

Toronto, ON, M2R 3X1

CANADA

Türkiye’den Bilgi Almak İsteyenler

E-posta: turkish@kabbalah.info

İnternet Sitesi: www.kabbalah.info/turkishkab/